คน장라이หัวใจมุ้งมิ้ง - intro

#จังไรโปรเจ็ค








장라이 인트로

ในห้องเรียนอันแสนสุขราวกับอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์

จงอิน : หาวววววววววว

จื่อเทา : ลูกอมแก้ง่วง *ยิ้ม*

ชานยอล : มั่งดิ *แบมือ*

จื่อเทา : มีแค่สองเม็ดครับ ของผมเม็ดนึง ของจงอินเม็ดนึงครับ

จงอิน : อ่ะ คนล่ะครึ่งเม็ด *กัดแบ่ง*

ชานยอล : มาให้กูจูบปากปากทีที่รัก -3-

จื่อเทา : ที่รักของผมต่างหาก

ชานยอล : ของกูครับ

จื่อเทา : ของผมครับ

จงอิน : กูเพลีย *กุมขมับ*

ชานยอล : มาซบที่ไข่ เอ้ย!!ที่ไหล่กูก็ได้

จื่อเทา : จงอินนอนฟุบไปกับโต๊ะก็ได้ครับ เดี๋ยวผมเอาหนังสือบังไว้ให้

ชานยอล : พระเอกเหี้ยๆอ่ะ

จื่อเทา : พระเอกก็ต้องเป็นคนดีครับ เหี้ยๆต้องตัวร้ายนะครับ

ซอนเซงนิม : พวกเธอสองคน คุยอะไรกัน ถ้าจะคุยกันเชิญนอกห้อง...เดี๋ยวนี้

ชานยอล : มึง อาจารย์เรียกใครว่ะ

จงอิน : มึง

ชานยอล : ฉิบหายละ

จงอิน : กับมึง

จื่อเทา : ผมด้วยหรอครับ T^T

ซอนเซงนิม : เชิญคุณสองคนนั่งคุกเข่าคุยกันนอกห้องค่ะ เชิญ

จื่อเทา/ชานยอล : ครับ

จงอิน : คราวนี้กูจะได้พักผ่อนซะที บัยส์พวกมึง *โบกมือ*

นอกห้อง

จื่อเทา : ชานยอลยกมือขึ้นเหนือหัวสิครับ

ชานยอล : ชูมือขึ้นแล่วหมุนๆ ชูมือขึ้นโบกไป่มา กางแขนขึ้นและลง พับแขนมือแตะไหล่

จื่อเทา : อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวผมนะครับ ไม่ตลก

ชานยอล : ถถถถถถถถถถถถ 5555555555555555555 กรั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิอิอิอิอิอิอิอิ

จื่อเทา : ผมไม่คุยกับชานยอลล่ะ สัสตูหัวจัย

ชานยอล : เออเรื่องมึงงงงง แดกลูกอมดีฟ่า

จื่อเทา : นั่นของผมนะครับผมให้จงอิน

ชานยอล : จงอินให้กู

จื่อเทา : อย่ากินนะครับผมไม่ให้ *แย่ง*

ชานยอล : อืมมม รสชาติหวานละมุนลิ้น

จื่อเทา : เฮ้อออ ผมไม่เข้าใจคุณจริงๆครับชานยอล

ชานยอล : โอ๋ๆๆๆนะไอ่แพนด้าน้อย อ่ะคืนก็ได้ *คาย*

จื่อเทา : อี๋ ไม่เอาครับ สกปรก

ชานยอล : ทำร้ายจิตใจกู

แก๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พักเทียงได้ แก๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  พักเที่ยงได้ แก๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ *เสียงตามสาย*

ชานยอล : เสียงสวรรค์ -/\-

จื่อเทา : เย้!

ซอนเซงนิม : เธอสองคนลุกขึ้นได้ ทีหลังห้ามคุยเสียงดังกันในเวลาเรียนอีกเข้าใจไหม

จื่อเทา/ชานยอล : ครับ *ก้มหน้าประสานมือไว้ตรงไข่*

จงอิน : ป่ะ ไปแดกข้าว

ชานยอล : อ่ะ กูไม่แดกล่ะของๆไอ่เทาอ่ะ เอาคืนไป

จื่อเทา : ก็ผม...

จงอิน : เมื่อไหร่จะเลิกทะเลาะกันซะทีวะพวกมึงอ่ะ โตเป็นฟายกันหมดล่ะ ไข่นี่ก็ไม่ใช่ใบเล็กๆ

ชานยอล : แต่ของมึงไข่ดำ

จงอิน : ไอ่เชี่ยยอล!!!

จื่อเทา : อยากเห็นจัง *แอบพูด*

จงอิน : กูได้ยินนะ

ชานยอล  555555555555 แหมทำเป็นเขิน เห็นมาหมดล่ะอย่านึกว่ากูไม่รู้

จงอิน : มึงนี่จริงๆเลยกูจะฟ้องพ่อมึงว่ามึงเป็นคนยังไง

ชานยอล : แดกไรดี

จงอิน : เปลี่ยนเรื่องนะ ไอ่สัส

จื่อเทา : ผมอยากกินข้าวห่อไข่ จงอินล่ะครับ

จงอิน : เอาข้าวผัดกิมจิละกัน มึงอ่ะชานยอล

ชานยอล : กูเหมือนมึงอ่ะ

จื่อเทา : งั้นเอาข้าวผัดกิมจิสามที่ครับ

ชานยอล : หูยยยยยย เลียนแบบอ่ะ

จื่อเทา : ผมกินเหมือนจงอินต่างหาก

จงอิน : ป้าครับมีมีดไหมครับ ของสักสองเล่มให้มันเสียบกันสักยกสองยก

ชานยอล : กูอยากเสียบมึง

จงอิน : มึงพูดเหี้ยไรเนี่ย

จื่อเทา : ผมก็...อยากเสียบจงอิน...เหมือนกัน *ก้มหน้า*

จงอิน : โทษทีตูดกูยังไม่พร้อม ถุย!!! กูไม่คุยกับมึงสองคนล่ะ

ชานยอล : เย็นนี้กูจะทำให้มึงพร้อมเอง ขอสักสองยกเบาๆนะ

จงอิน : ชานยอลมึงปล่อย ไอ่เหี้ยหายใจไม่ออก ค่อกๆ

ชานยอล : คับๆๆ ปล่อยครับ แต่ขอปล่อยในนะครับ

จื่อเทา : ถ้าเป็นผม...ผมจะปล่อยนอก

จงอิน : *กรีดร้องในใจ* ทำไมเรื่องนี้กูเคะ อิเหี้ยยยยยยยยยยย แม่ครับจงอินอยากรุกครับ จงอินไม่อยากรับ จงอินเสียว

จงอินถึงชานยอล : มึงคือเพื่อนสนิทที่สุดสำหรับกู

จงอินถึงจื่อเทา : มึงก็คือเพื่อนสนิทของกูเหมือนกัน

ชานยอลถึงจงอิน : เพื่อนรักขอกูเอาสักยกวะ

ชานยอลถึงจื่อเทา : ว่าวแข่งกับกูมั้ย ขากกกกกก

จื่อเทาถึงจงอิน : ก็มีแต่ใจให้ไปไม่คิดอะไร...ก็คงไม่ได้

จื่อเทาถึงชานยอล : ผมไม่ชอบกีฬากลางแดดครับ ผมชอบกีฬาในร่ม










กลับไปเม้นได้ที่ http://my.dek-d.com/dek-d/story/viewlongc.php?id=1047699&chapter=1 

.....

เราไม่ใช่คนจังไร(หราาาาา?)
แต่จะพยายามจังไรให้ได้มากที่สุดเพื่อฟิคเรื่องนี้ค่ะ ถถถถถถถถถถ
*ฝากน้องจื่อคนมุ้งมิ้งของเราไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ*

twitter : @_JiJai



สวัสดียินดีต้อนรับสู่ความจังไรครับ
ขอให้อ่านอย่างมีฟามสุก เกรียมบ้าง ไหม้บ้าง มะเร็งทั้งนั้น
คนข้างบนมันฝากจื่อเทา เราขอฝากพี่ปาร์คคนจังไรไว้ในรังไข่ด้วยนะครับ

twitter : @Shin_MeeSo