คน장라이หัวใจมุ้งมิ้ง - ตอนสาม

#จังไรโปรเจ็ค

เจ็บตูดยังพอว่า...

แต่เจ็บใจนี่ยากเกินแก้...

“พ่อค้าบบบบบบ ส้วมเต็มค้าบบบบบบ”

หลังจากที่วิ่งเข้าห้องน้ำบ้านตัวเองรอบที่สามล้านแปดแสนรอบ เวอร์ไป นั่นแหละ สุดท้ายชักโครกที่รักแม่งดันกดไม่ลง ผมเลยต้องเดินบิดไปเข้าห้องน้ำที่บ้านจงอิน

“วันนี้พี่ปาร์คไม่ได้ไปเรียนจงอินจะคิดถึงพี่ปาร์คมั้ย อึ้บ!!! อูยยยยย” ห่ากิน นี่ขี้หรือมาสตาสทำไมมันเหลืองอร่ามเต็มคอห่านได้ถึงขนาดนี้ ไม่น่ากิน ไม่น่ากินยำมะม่วงราดครีมซอสกิมจิเลยจริงๆครับ

ปาร์คชานยอลก็แค่อยากลอง

หลังจากกิจกรรมการวิ่งเข้าห้องน้ำมารธรเริ่มที่จะสงบลง ผมก็เดินมาล้มตัวนอนลงกับที่นอนนุ่มของจงอินมันอย่างหมดแรงพลางเอื้อมไปคว้าน้องนิ่มมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบหน่อย

“สวัสดีอีนิ่ม แหนะหยิ่งนะมึงกูทักทายยังมาทำหน้าหมีใส่กูอีก ถามจริงคราบบนตัวมึงนี่คราบน้ำลายจงอิน หรือคราบน้ำรัก มึงอย่าให้กูรู้นะอินิ่มว่ามึงพรากพรหมจันทร์ไปจากมันอ่ะ ไม่งั้นนะมึงงงงงงง กูจะเอาหูตบให้นุ่นในตัวมึงกระจายเลย เฮ้อ...นี่กูคุยกับตุ๊กตา สมองกูไปหมดล้ะ” ผมเขวี้ยงอิน้องนิ่มลูกรักพ่อจงอินไปให้พ้นรัศมีส้นตีนด้วยความคิดถึงจงอินคนดำในใจพี่ปาร์คอย่างเศร้าๆ

วันนี้ชานยอลขี้แตกนอนโทรมอยู่บ้าน(จงอิน) ป่านนี้จื่อเทาคงทำคะแนนนำไปถึงไหนต่อไหนแล้ว พี่ปาร์คกังวลใจจัง

ผมกระเพลกๆด้วยอารมณ์ที่เจ็บไข่ก็ไม่ใช่เจ็บตูดก็ไม่เชิงไปหน้าเครื่องเล่นเกมของเจ้าของห้องกะว่าจะเล่นแก้เบื่อซะหน่อยแต่ต้องหยุดชะงักหูสะบัดร้อยหกสิบองศาเลยครับ

‘เกลือแร่อยู่ในลิ้นชักข้างหัวเตียงเอาไปชงแดกซะ ห้ามแอบเล่นเกม ไปนอนพักซะไอ่ฟายชานยอล จากจงอินสุดหล่อ’

โน้ตสีชมพูแปอยู่ที่เครื่องเกม ผมหยิบออกมาอ่าน พออ่านจบเท่านั้นแหละ

อิเหี้ยฟสกวกดวาห่าสวหงกงกงาฟากวกวงกกงวว่ากสวดงงฟากฟ่ฟากสงกฟหกดดาสวงกกฟกดาวงหากสวดงหากากสวฟงงฟาสกาดด่สหวสกงงหฟทมหมากสหวฟงททมปสหวงฟงกสดาสหวหงงกงก่าผสหวงกงกงหวฟาก่กววฟงงฟเสวหงงกสกาสวฟงงฟงกงกาสสหวหงห่าสหวกงงฟ่กากสวกวกงงฟ่าก่ากสกวงกมาสวปงปงป

“แล้วจะไม่ให้กูรักมึงได้งายยยยยยยยยยยยย”

“กลับมาบ้านต้องขืนใจมันให้ได้ มาเป็นเมียกูเถอะ คิมจงอิน เหอะๆๆๆๆๆๆ” นี่กูนั่งหัวเราะเหมือนคนบ้าโรคจิตก็ไม่เชิง กรุบกริบว่ะชีวิตกูเนี่ย

พอตกเย็นเท่านั้นแหละ ทำไมจงอินไม่กลับบ้าน ปาร์คชานยอลนอนเกาไข่รอนานแล้วนะ

ผมโทรไปหาจงอินครับ แล้วมันก็พูดไม่รู้เรื่อง งุ้งงิ้งๆๆๆเหี้ยอะไรไม่รู้ นี่กูคุยกับคนหรือคุยกับยุงวะครับ

พอ คราวนี้ต้องจับใจความให้ได้

“จงอินมึงอยู่ไหนเนี่ย”

“กูอยู่ร้านเหล้า” ไม่ชวนอ่ะครับ ผมค่อนข้างจะน้อยใจอยู่มากมายเฉินศาล????? ไอ่สัดงงอ่ะดิ มหาศาลไง
55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

“ไปกับใคร มึงรู้ไหมกูเกาไข่เอ้ย!! ตั้งใจรอมึงกลับบ้านนะ” เอารางวัลออสก้ามาปาหน้าผมที

“เอ่อ...ก็มากับ...จื่อ”

“จื่อเจ่อเหี้ยไรกลับบ้านมาเดี๋ยวนี้ มีคนมาซื้อถ่าน”

“จงอินมากับผมครับ ชานยอลไม่ต้องห่วงนะ เมียผม ผมดูแลเองได้ นอนขรี้แตกอยู่ที่บ้านไปเถอะครับ”

“ไอ่จื่อเทานี่มึงกล้าลักพาตัวจงอินเมียกูไปหรอ ไอ่เหี้ยตัดสายกู ตัดสายกู ขึ้นเลยสาดดดดดดด” และผมก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปด้วยอารมณ์ที่ปะทุขึ้นจากความโกรธ

ว่าวครับ

โกรธคือว่าวโมโหก็คือว่าว

หลังจากที่นอนร้องไห้น้ำตาไหลเป็นสีขาวขุ่นจนน่าพอใจ จนป่านนี้ก็สี่ทุ่มกว่า ทำไมจงอินไม่กลับบ้าน โทรไปก็ไม่รับ

GPS

 นี่อยากเอาหูตบหน้าตัวเองสักสองที ว่าแล้วผมก็ตรวจหาจุดที่จงอินอยู่ด้วยจีพีเอสแสกนกรรม ริวจิตสัมผัสก็ยังอาย

ผมเขวี้ยงโทรศัพท์ไปอย่างไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้กำลังจะไปทวงเมียคืน ก็ไม่คิดว่าโทรศัพท์จะตกลงไปกระแทกจุดซ่อนเร้นของน้องนิ่มมันจังๆ สรุปแล้วน้องนิ่มนี่ตัวผู้หรือตัวเมียครับ

พิมพ์ 1  ตัวเมีย

พิมพ์ 2 ตัวผู้

พิมพ์ 3 ไม่รู้ไอสัส

ส่งมาที่ 6969696969696969 ค่าบริการ 69 บาทต่อข้อความ

วิ่งไปด้วยใจที่ลุ้นระทึก ข้างขาเสียดสีกับไขทุกครั้งที่ก้าวเท้าไป นี่กำไข่วิ่งไปนะครับ โกรธครับ

จงอินตอนนี้มันอยู่ที่บ้านอิจื่อเทาเหาขึ้นหัว ผมจะไปทวงคนรักคืนครับ

“ประตูบ้านล็อค มึงเฉียบขาดมากจื่อเทา” ผมนั่งลงขุดดินที่หน้าบ้านมันกะว่าจะดำดินลงไปแล้วโผล่ในบ้านมัน ซึ่งผมชะงักเล็กน้อย มันอาจจะเป็นวิธีที่ดูเซียนเกินไป เอาวิธีที่คนทั่วไปเขาทำกันก็พอ

ผมวิ่งไปหยิบชะแลงที่บ้านออกมาแล้วบรรจงงัดประตูบ้านมันอย่างเบามือ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับปาร์คชานยอล

พองับประตูบ้านไอ่เทาจนเข้ามาได้ ผมยังไม่อยากโดนข้อหาทำลายข้าวของคนอื่นครับ กลอนประตูนี่ยังคามือผมอยู่เลย ผมเลยเอากลอนไปใส่ไว้ที่เดิม

“ชานยอลนี่มึงแนบเนียนมาก เห่ย เสียงอะไร” ด้วยสถานะที่หูกางมากกว่าชาวบ้าน ทำให้อัตราการได้ยินของผมมันชัดแจ้งซะไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆสักคำให้ลึกซึ้ง

ยิ่งเข้าใกล้ หัวใจยิ่งแตกสลาย

“ อื้ออออ จื่อเทา เบาๆ”

“นี่เพิ่งเข้าไปได้แค่ส่วนหัวเองนะครับ”

“อ๊ะ เจ็บว่ะ”

“จับนี่ไว้ครับ แล้วจะรู้สึกดี”

“อื้ออออ จือเทา ไม่ไหวล่ะ เร็วๆเลยกูเสียว”

“อืมมม ใจเย็นสิครับ”

หลังจากที่ผมเอาหูแนบไปกับบานประตูห้องนอนไอ่เทาผมก็ได้ยินอะไรที่ค่อนข้างจะทำให้ผมเสียใจที่เพื่อนรักของผมโดนมันปู้ยี้ปู้ยำแบบนี้

บทสนทนาแบบนี้จะไม่ให้กู 3P อย่ามาเรียกกูปาร์คชานยอล อิเหี้ยะ

ปัง!!!!!!!!!!!!!!!

ผมเปิดประตูไปด้วยใจที่แรงกล้าราวกับกูเป็นซุปเปอร์ฮีโร่มาร่วมวง

“พวกมึงทำแบบนี้หมายความว่าไง มีอะไรกันแบบนี้ลับหลังกูแบบนี้รู้ไหมว่ากูเสียใจ ไอ่สัส อุตส่าแอบว่าวมานานแสนนานไม่คิดเลยว่าพวกมึงสองคนจะทำร้ายจิตใจกูด้วยการมาซั่มกันแบบนี้โดยที่ไม่มีกู ถึงแม้กูอยากจะเก็บจงอินไว้อึ้บคนเดียวก็เหอะ แต่ถ้าพวกมึงยอมให้กู 3P กูก็จะยอม แต่ทำแบบนี้มันไม่ถูก ขนาดมึงทำอะไรกันมึงยังไม่ล็อคประตูเลย นี่กะจะให้กูเสียใจยันไข่หดเลยใช่ม่ะ”

“ไอ่เหี้ยยอลมึงเป็นอะไร”

หลังจากที่ผมหลับหูหลับตาพูด จงอินมันก็พูดเรียกสติของผมกลับมา

ภาพที่เห็นคือ จงอินนั่งกึ่งนอนอยู่บนที่นอนใหญ่โดยมีจื่อเทาถือสำลีอยู่ในมือ ทั้งคู่กำลังมองมาที่ผมอย่างงงๆ

“ว้าววววววว มึงเล่นอะไรกันน่าสนุกจัง” หลังจากที่สติกลับมาผมก็ไปนั่งข้างจงอินแล้วคว้าคอมันมาโอบอย่างเป็นกันเอง เหมือนกูไม่เคยพูดอะไรออกไป ผมก็ได้แต่พาวนาให้มันฟังไม่ทันก็พอ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

“นี่ชานยอลคิดอะไรอยู่ครับเนี่ย อกุศลจริงๆ” คำพูดของคนที่กำลังตั้งใจจิ้มๆอะไรลงที่ส้นตีนของจงอินก็โผล่งถามขึ้นมา

“ชานยอล” จงอินส่งสายตาอมหิตมาให้ผม มันช่างน่ากลัวเสียยิ่งกระไร

“แหม ใครจะไปรู้ดูมึงสองคนพูดกันดิ อื้อๆ อ๊ะๆ เสียวๆ เป็นใครมันก็คิดทั้งนั้นแหละ”

“ไอเทามันทำแผลให้กู โอ้ย เชี่ยมึงเบาๆจื่อเทากูเจ็บ”

“จับผ้าขนหนูไว้ครับจงอิน ไม่งั้นก็เอามากัดไว้ก็ได้”

“แล้วนี่พวกมึงไปทำอิท่าไหนถึงได้เจ็บตัวอ่ะ”

“ก็กูเมาแล้วทีนี่ก็เดินกลับบ้านมา เซไปเซมา แม่งเสือกไปเหยีบบตะปูเข้าซะงั้น ซี้ดดดดดด เจ็บสัส”

“เสร็จแล้วครับ ผมว่าจงอินต้องระวังไม่ให้แผลโดนน้ำนะครับ เดี๋ยวแผลมันจะอักเสบ”

“แล้วเสือกทิ่มตีนกูตรงง่ามนิ้วอีก ซวยจริงๆ” จงอินบ่นอิดออด อ๊อดแอด อ๊อดแอด อ๊อดแอด

“ไม่ต้องเป็นห่วงเมียกูกูดูแลได้ มึงไปเก็บใบไผ่มาแทะไป๊ เอออย่าลืมเก็บหน่อไม้มาฝากกูด้วย กูอยากกิน”

“มีแต่หญ้า สนใจไหมครับ”

“มึงจะเถียงกันอีกนานไหม หรือจะเถียงกันจนกว่ากูจะขาว เฮ้อออออ ง่วงสัด” จงอินล้มตัวลงนอนด้วยท่าทีอิดโรยจากการเมา

“มึงลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ นี่กูยังไม่ได้สะสางเรื่องที่มึงไปกินเหล้า” ผมดึงคนตัวดำให้ลุกขึ้นมา นี่มึงล้มตัวไปไม่ถึงสองวิ ตามึงลืมไม่ขึ้นแล้วอ่อ

“ผมว่าจงอินก็มีวุฒิภาวะทางร่างกาย ทางสมองพอที่จะกินได้นะครับ”

“จงอิน มึงสัญญาแล้วใช่มั้ยว่ามึงจะแดกนมกล้วยเป็นเพื่อนกูจนกว่าจะเรียนจบ นี่มึงผิดสัญญา กูเสียใจ ฮึก”

ป้าปปปปปปป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงลมสะบัดพัดโบกผ่ามือจงอินให้มากระทบกับหนังศีรษะของผมอย่างจัง สัสเด้ยตอนแรกจะร้อง แม่งกริบเลยกู

“กูก็ยังกินนมกล้วยทุกวันตามสัญญา กูผิดสัญญาตรงไหน แดกเหล้านี่ไม่เกี่ยวกันนะ แล้วต่อจะให้เรียนจบกูก็จะแดกนมกล้วยเป็นเพื่อนมึงต่อไปเรื่อยๆ เพราะงั้นเลิกงี่เง่าได้ล่ะปาร์คชานยอล กูง่วง” จงอินมันเล่นเอาผมแทบอยากจะขืนใจมันเสียให้รู้แล้วรู้รอด คนอะไรหลับตาพูดยังน่ารัก

“ไป ไปนอนที่เรือนหอของเรา”

“นอนเนี่ยแหละ ขี้เกียจล่ะ”

“ไม่เป็นไรนะจงอิน เดี๋ยวกูอุ้มมึงไปเอง”

หมับ!!!!!!!!!!

“ชานยอลครับผมว่าชานยอลกลับบ้านไปนอนเถอะนะครับ จงอินคงจะเพลีย” ผมกำลังจะอุ้มจงอินในท่าเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาวเข้าหออยู่แล้วเชียวววววว ขัดกูตัลหลอดดดดดดด

“เอางั้นก็ได้ ฝันดีล่ะกัน” ผมวางจงอินให้นอนเหมือนเดิม ไอ่เหี้ยนี่ก็หลับลึกจริ๊งงงง อุ้มแล้ววางมึงก็ยังไม่ลืมตามาห้ามเลยนะ ผมทำท่าจะเดินออกไปก็เห็นว่าไอ่จื่อเทามันขึ้นไปนอนขนาบข้างจงอินเรียบร้อยล่ะ

ฟุบ

ผมรีบวิ่งไปนอนขนาบข้างจงอินอีกข้างด้วยความเร็วแสง ไอสไตน์ยังงงนี่กูคนหรือควายธนู อิอิอิอิ จื่อเทามันก็มองผมด้วยสายตาที่แบบมันคงต้องทำใจ

“เฮ้อผมรู้แล้วล่ะครับว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ถึงให้ไล่ชานยอลเหมือนหมาชานยอลก็คงไม่ไป นับถือหนังหน้าชานยอลเลยจริงๆครับ”

“ใช่จื่อเทา หนังหน้ากูเนี่ยปูนซีเมนต์เรียกพี่เลยนะ พูดแล้วก็ก็ภูมิใจ จงอิน”

“ชานยอลมึงนอนเฉยๆได้ไหม สะกิดทำเหี้ยอะไร”

“กูเพิ่งกอดน้องนิ่มก่อนมาหามึง ถ้ามึงนอนไม่หลับมึงมากอดกูก็ได้นะ” อันที่จริงผมก็ตอแหลไปงั้นแหละครับ ผมหยิบอิน้องนิ่มมาตบสองทีก่อนมานี่ต่างหาก

“อืม” จงอินตอบรับกลับมาเบาๆแล้ววาดแขนโอบมาที่กลางตัวผม

ผมเห็นจื่อเทาหันหลังตะแคงไปอีกข้างหนึ่ง ส่วนผมก็นอนแข็งอยู่อย่างนี้

ใช่ครับ

แข็งเลยครับ

ชานยอลน้อยพองขึ้นมาอย่างไม่ต้องสงสัย

คืนนี้เป็นอีกคืนที่ผมคิดว่ามันคงจะแข็งแบบนี้ไปยันเช้าเลยล่ะครับ

ตราบใดที่จงอินมันยังกอดผมอยู่อย่างนี้ล่ะก็นะ

อึ้บ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ปล.เรื่องแบบนี้พี่ปาร์คไม่ได้หมกมุ่นนะครับเด็กๆพี่ปาร์คแค่ทำตามหัวใจ ฝืนไม่ได้

ปปล.ความจังไรมันค้ำคอ

ร่วมติดแท็กในทวิต #จังไรโปรเจ็ค คับป๋ม -3-

กลับไปเม้นด้วยนะครับ http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1047699&chapter=4

.....

เห็นพี่ปาร์คเป็นแบบนี้ แต่พี่ปาร์คก็มีหัวใจนะครับ
ตอนต่อไปเป็นอะไรที่บั่บ...
หกดด่หาสกากส่หสดวหกดสห่ดวหดวาาห่ดหสด
หกาสหดาก่ากส่ดกาห่ดสกวกสฟงกหวาสหก่ดห @Shin_MeeSo

soon... @_JiJai
พี่ปาร์คอย่ามาผงาดให้มาก
จื่อเทาตอนหน้ามาแน่ หึหึ! #จื่อเทาจะสู้นะครับ อิอิ ^^
เจอกัน จุ๊บ!