#จังไรโปรเจ็ค
หาววววววววว~
คลาสเรียนยามสายของวันโคตรน่าเบื่อ เมื่อวานเล่นเกมส์เพลินๆก็โดนกำตดมาให้ดม แถมยังพาไปดูขรี้ถึงในห้องน้ำ นี่ก็ไม่เข้าใจหรอก สนิทกันแล้วทำไมต้องพากูไปดูขรี้..
คิมจงอินได้แต่คิดแล้วก็สงสัย?
“หาวปากกว้าง แล้วยังนั่งเหม่อไม่สนใจการเรียนอีกนะครับ จงอินโง่อยู่แล้วนะ ถ้าโง่ลงกว่าเดิมจะทำยังไง?”
ให้ทายเสียงใคร..
ท๊าดา เสียงเพื่อนรักอีกหนึ่งคนของคิมจงอินเอง
ฮวังจื่อเทา
เพื่อนคนจีนปัญญาอ่อนที่เพิ่งรู้จักกันตอนมอต้นเพราะจื่อเทาย้ายจากประเทศบ้านเกิดเพื่อมาศึกษาหาความรู้ที่นี่ ถถถถถ จริงๆแล้วมันก็ไม่ได้อยากย้ายมาหรอกแต่ติดตรงที่ถ้าอยู่จีนคนเดียวเกรงจะอดตายก็เลยย้ายมา บ้านมันก็อยู่ข้างๆบ้านผมกับชานยอลนั่นแหละครับ แต่จื่อเทาค่อนข้างเป็นคนมีมารยาทไม่บุกบ้านคนอื่นเป็นกิจวัตรแบบปาร์คชานยอล
พูดกันตรงๆเลยนะผมว่าจื่อเทาหน่ะเป็นคนมุ้งมิ้งนะนางสะพายกระเป๋าแพนด้าเหมือนหน้าของนางไปเรียนด้วยทุกวันเลย พูดจาก็ไพเราะเสนาะหู ถึงหน้าจะเหี้ยมไปหน่อย แต่จงอินให้ระดับความมุ้งมิ้งแบบสามผ่านนะ!!
แต่ก็อีกนั่นแหละ อาจเพราะจื่อเทาอยู่กับชานยอลและผมมากเกินไปก็ได้ตอนนี้เลยเริ่มติดเชื้อความจังไรมาหน่อยๆแล้ว โธ่!! จื่อเทาผู้มุ้งมิ้งของจงอิน ถถถถถถถถถถถถถถถถ
“จงอินครับ เลิกทำหน้าแบบนั้นเถอะครับ สงสารผมแล้วก็คนอื่นที่ต้องมาพบเห็นนะครับ” จื่อเทาพูดหน้านิ่งแล้วก็หันไปตั้งใจเรียนต่อ แต่จงอินแอบเห็นนะว่ามันแอบยิ้ม
ขอจงอินเงิบสามวิได้ไหม?
คนมุ้งมิ้งของจงอิน เปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ ถถถถถถ จงอินอยากจิครายยยยยยT-T
“จงอินครับ อ้าปากมากๆระวังน้ำลายไหลนะ”
นั่นไง!! นี่พูดแล้วไม่หันมามองด้วยนะ คือเหน็บจงอินนะแต่มือยังจดแลกเชอร์ตายังจ้องกระดานอยู่นะ
“กวนตีนหว่ะ..”จงอินพูดเสียงเบา แต่จื่อเทาได้ยินชัดนะบอกเลย!!!
“ก็ติดมาจากจงอินกับชานยอลแหละครับ”
ยอกย้อนนนนนนน!! จงอินได้แต่เข่นเขี้ยวในใจ แต่ปล่อยไปก่อนนะ ไม่อยากทำร้ายแพนด้า ชิ!!
ร่างโปร่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะไม่นานก็หลับไป ส่วนคนที่จดแลกเชอร์อยู่ยิกๆเมื่อกี้ก็ได้แต่หันมามองยิ้มๆ
คนอะไรไม่รู้ ขนาดหลับยังน่าร๊อคเลย ^[]^
แก๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ~
เสียงออดหมดคาบเรียนที่สองของวันดังขึ้น แต่คนที่ฟุบหน้าหลับอยู่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาเลย แต่ไม่เป็นไรจื่อเทามีวิธีครับ..
ฟู่~
“ไอเชี่ยยยยยยยยย!!” จงอินสะดุ้งตื่นเพราะถูกเป่าหู แม่ม ขนลุกไปทั้งร่าง TT หันไปมองข้างๆก็เห็นจื่อเทานั่งยิ้มอยู่ โอ๊ยยย!! กวนตีนหว่ะ-0-
“จงอินตื่นซักทีนะครับ ผมมีเรื่องอยากจะบอกแต่เห็นจงอินไม่ตื่นซักทีก็เลยเป่าหูจงอินนิดหน่อย สยิวไหมครับ?” จื่อเทาเอ่ยถามหน้าทะเล้น เป็นใบหน้ากวนประสาทที่อยากจะยกเท้าขึ้นมาลูบ!!!
“กวนตีน!!” จงอินบ่นงุ้งงิ้งเบาๆ แต่จื่อเทาก็ได้ยินอยู่ดี!!
“ก็บอกแล้วว่าติดมาจากจงอินกับชานยอล” จื่อเทายักคิ้วจึ๊กๆให้จงอินด้วยหนึ่งที
ผลคือจงอินชูนิ้วกลางมาให้ จื่อเทาหัวเราะร่า..
“นิ้วกลางจงอินเล็กจังนะครับ ผมอยากเห็นของที่คล้ายๆนิ้วกลางแต่ใหญ่กว่านี้จัง เห็นชานยอลบอกว่ามันดำ อืมมม แต่ผมก็อยากดูดนะ..”อะไรคือการที่ฮวังจื่อเทาพูดประโยคนี้แล้วทำท่าทางโมเอร้ล้านแปดซึ่งไม่เข้ากับหน้าตาตัวเองด้วยการจิ้มแก้มวะ? =0=
แต่ช่วยโฟกัสประโยคที่คนข้างๆนี่พูดออกมานิดนึงแล้วกัน
นี่แพนด้ามุ้งมิ้งของจงอินกลายเป็นคนจังไรแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ หรือลับหลังจงอินจื่อเทาจะแอบไปฝึกปรือวิชามากับไอชานยอล!!!!
“จงอินไม่เห็นต้องทำหน้าแบบนั้นเลย ผมก็แค่อยากจะกินไอติมช็อคโกแลตหน่ะครับ” พูดจบก็ยิ้มร่า
ว่าแต่ว่านะ..ไอติมช็อคโกแลต พร่อง!!!!
แม่มสาบานเหอะ ว่าเมื่อก่อนมันเป็นคนมุ้งมิ้ง นี่จงอินไม่อยากจะเชื่อ!!!
“ไอเชี่ย” นี่คงเป็นคำด่าที่ดีที่สุดเท่าที่จงอินจะคิดได้แล้วหล่ะครับ ถถถถถถถถถถ-0-
“จงอินไม่ต้องชมผมหรอกครับ ผมเขิน” เอามือปิดหน้าแล้วบิดไปมาประหนึ่งสาวน้อยแรกแย้ม จื่อเทา ไอแสรดดด!!
ไม่คุยกับแม่มแล้ว คาบที่สามเริ่มแล้วด้วย นอนแล้วนอนๆๆๆ วันนี้อยู่กับแพนด้าแค่สองคนเพราะชานยอลมันท้องเสีย แต่ก็นั่นแหละ นานครั้งนะที่จะนั่งเรียนกันแค่สองคน แต่ครั้งนี้จงอินเหมือนได้รู้อะไรใหม่ๆในตัวจื่อเทามากมายเลย
อย่างแรกก็คือ..แพนด้าไม่มุ้งมิ้งอีกต่อไปแล้ว
อย่างที่สองคือ..แพนด้ากำลังตอแหลว่าตัวเองยังคงเป็นคนมุ้งมิ้ง
อย่างที่สามคือ..ความจังไรได้แพร่กระจายสู่ตัวแพนด้าเรียบร้อยแล้ว
อย่างสุดท้ายก็คือ..จงอินง่วงมาก ของีบแปร๊บนะครับ ถถถถถถถถถ
***********************
แก๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
~
ออดคาบสามดังบอกหมดเวลา ถึงเวลาพักกลางวันที่รอคอยเสียที แต่จงอินก็ยังคงหลับอยู่เหมือนซ้อมตาย คือจงอินมาเรียนไม่ได้ตั้งใจเรียน จงอินแค่มาหลับ พอจะสอบก็มาเกาะแข้งเกาะขาให้จื่อเทาติวให้ ถถถถถถถถถ
แต่จื่อเทาก็ทำแหละนะ เอาเถอะเรียกจงอินดีกว่าเนาะ ว่าจะบอกอะไรซักหน่อยแล้วชวนไปกินข้าวกัน!
“จงอินครับ”
“…”
“คิมจงอินครับ”
“…”
“ไอเหรี้ยคิมจงอินครับ”
จงอินหันขวับมามองจื่อเทาแบบมึนๆ เมื่อกี้จื่อเทาผู้มุ้งมิ้งเรียกคิมจงอินว่า ไอเหรี้ยคิมจงอิน อะครับ TT
“ทำไมต้องพูดไม่เพราะกับกูด้วยครับ ไอแพนด้า!!” หน้างอใส่แม่มเลย งอล!!
“แหนะ! ทำมาเป็นหน้างอใส่ คิดว่าน่ารักเหรอครับ?" จื่อเทาถามพร้อมกับโปรยรอยยิ้มที่คิดว่าหล่อสุดๆมาให้ แต่จงอินนี่ซิ ไม่ตลกด้วยนะครับ ถถถถถถถถถถถถ
“…” จงอินเงียบ นี่ว่าอะไรก็ได้อ่ะมาว่าไม่น่ารัก(?)นี่จงอินงอนละบอกเลย!!
“ไม่เอานะครับจงอิน ไม่หน้างอซิครับ น่ารักครับ น่ารัก แล้วไม่ต้องมาทำปากคว่ำแบบนั้น เดี๋ยวผมจับจูบนะครับ!!” หลังจบประโยคนี้ของจื่อเทา จะบอกอะไรให้คิมจงอินหน่ะกลั้นฟิน แทบตายแหนะ ถถถถถถถถถถถถถ
“เออๆๆๆๆ แล้วเรียกกูมีไรครับ คุณจื่อเทา?!” กลั้นฟินเอาไว้แล้ว อึ๊บเรียบร้อยจงอินจึงเอ่ยถามถึงจุดประสงค์หลักที่จื่อเทาเรียกตนเองเมื่อครู่
“ก็ว่าจะชวนจงอินไป ปลูกป่า ดำน้ำ ดูปะการัง เต้นแอโรบิค เล่นโยคะ หมุนฮูลาฮูปไถสเก็ตบอร์ด ไปด้วยกันไหมครับ?”
อห!!! นี่แพนด้าจื่อเล่นมุก ถ้าชานยอลอยู่แม่มต้องตกตะลึงสุดชีวิตอ่ะO[]O
จื่อ มึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ถถถถถถถถถถถถถถถถ
“ไม่ไป แค่อย่างแรกก็เหนื่อยเกินละ ไอแสรดดดด!!” ซักพักเมื่อหายอึ้งจึงเอ่ยตอบ
“ฮิฮิงั้นเย็นนี้ไปกินเหล้ากันนะครับ” จื่อเทาหัวเราะคิกที่เล่นมุกแล้วจงอินอึ้งได้(?)จากนั้นจึงเข้าจุดประสงค์หลัก ถึงจื่อจะมุ้งมิ้งแต่จื่อก็กินเหล้าเป็นนะครับ
“เออ ก็แค่เนี้ย!!” จงอินเอ่ยตอบ
“แล้วไม่ต้องชวนชานยอลไปด้วยนะครับ เพราะผมไม่อยากเจอหน้าเข้าใจไหมครับจงอิน?” จื่อเทาถามด้วยสีหน้านิ่งๆ
“ไม่เข้าใจ ชานยอลเป็นเพื่อนกูนะเป็นเพื่อนมึงด้วย ทำไมมึงถึงไม่ชอบมันวะ!?” จงอินถามอย่างข้องใจ
“ผมเกลียดหูชานยอลครับ จบนะครับไม่ต้องพูดละ ไปกินข้าวกันครับ พักกลางวันแล้ว” บอกปัดตัดบทแล้วก็ก้มหน้าก้มตาเก็บของเพื่อไปทานข้าว ปล่อยให้จงอินนั่งหมั่นเขี้ยวไอคนพูดอยู่คนเดียวในใจ
ไอแพนด้าจื่อ -0-
กวนตีน..หน้านิ่งสไตล์ เดี๋ยวปั๊ดจกตับมาแดกแม่มเบยยยยยยยยย!!!
“เกลียดมึงหว่ะ” จงอินพึมพำเบาๆ แต่จื่อเทาได้ยินชั๊ดเจนนนนนน
“แต่ผมชอบจงอินนะครับ!!!” และประโยคที่ตอบกลับมา จงอินก็ได้ยินชั๊ดเจนนนนนน เพราะไอบ้านี่ดันตอบเสียงดังอะดิ!!
เพื่อนในห้องที่ยังไม่ออกไปทานข้าวหันมามองกันใหญ่เลย ถถถถถถถ จงอินไม่มีตัวช่วยด้วยอ่ะ เพราะชานยอลไม่อยู่ ชานยอลขรี้แตกอยู่ที่บ้าน แต่คิดอีกทีถ้าชานยอลอยู่ จงอินก็คงจะอายกว่านี้เพราะทั้งชานยอลและจื่อเทาก็กวนประสาทพอกัน
โง๊ยยยยยยยยยย เกิดเป็นคิมจงอินแม่ม น่าสงสารยิ่งกว่าวัลลี ถถถถถถถถถถถถถถถ
“หุบปากไปเลยมึง!!” สุดท้ายแล้วคิมจงอินก็ต้องแก้ปัญหาด้วยการ หันไปด่าแล้วเก็บของอย่างไวที่สุดก่อนจะสะบัดตูดออกไปอย่างรวดเร็ว..
เกลียดแพนด้า ชิ!
เมื่อเห็นว่าจงอินเดินไปแล้ว จื่อเทาก็แอบลอบยิ้ม ได้กวนตีนจงอินวันละนิดจิตแจ่มใสเนาะอิอิ
จากนั้นก็เดินตามจงอินออกไปกินข้าวกลางวันกันสองคนโดยไม่มีมารที่ชื่อชานยอลคิคิ
*************
การเรียนคาบบ่ายหมดไปอย่างรวดเร็วตกเย็นผมและจงอินก็พากันมาร้านเหล้ากันนั่นแหละครับ ไปกันสองคน..
อ่า ยังดีที่จงอินยังเห็นแก่ผมอยู่บ้าง ไม่พาปาร์คชานยอลมาด้วยอย่างที่ผมบอกจริงๆ แต่ก็แอบเห็นอะนะ ว่าแอบรับโทรศัพท์ชานยอลคนหูพับตลอดเลย
นั่นไง โทรมาอีกละ!
แต่ครั้งนี้ เดี๋ยวผมคุยให้เองครับ!!!
“เออ..ก็มากับจื่อ...”
หมับ~
แย่งมือถือมาจากจงอินได้ผมก็กรอกเสียงลงไปทันที
“จงอินมากับผมครับ ชานยอลไม่ต้องห่วงนะ เมียผม ผมดูแลเองได้ นอนขรี้แตกอยู่ที่บ้านไปเถอะครับ” พูดจบผมก็กดตัดสายไป ได้ยินแว่วๆถึงคำด่าสารพัดล้านแปดจากปลายสาย แต่ใครจะสน..
ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร!!!
ผมส่งมือถือคืนจงอินไปและก็เห็นว่าเจ้าตัวทำหน้ามุ่ย ถถถถถถถถถถถถ
คนอะไรทำหน้ามุ่ยยัง น่าร๊อคเลย!!
สมแล้วที่เป็นเมียฮวังจื่อเทา ฮิฮิ^[]^
“เป็นไรครับจงอิน มากินเหล้ากับผมทั้งทีทำหน้าให้มันดีๆหน่อยซิครับ”
มือหนาจับคางคนหน้ามุ่ยไปมา บีบเล่นเบาๆให้อีกคนหายหน้ายุ่งเป็นตูดหมูแบบนี้
และก็ได้ผลเพราะ..
“อ่อยอูอ้ายแอ้วอับ อูอะอิ๊มแอ้ววววว(ปล่อยกูได้แล้วครับ กูจะยิ้มแล้วววว)”
เท่านั้นแหละจื่อเทาก็ยิ้มอย่างพอใจและปล่อยคนหน้าหมูแต่น่าร๊อคคคคให้เป็นอิสระ แต่ไอคนที่บอกจะยิ้มก็ยังไม่ยิ้มอยู่ดีนี่ซิ
“ไม่เห็นจะยิ้มเลยหล่ะครับ?!”
^-----^
แล้วผมก็ได้รอยยิ้มกวนตีนจากจงอินมาหนึ่งยิ้ม เอาเถอะถือว่าทำอะไรก็ดูมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งน่าแกล้งไปหมดหรอกนะคิมจงอิน ไม่งั้นผมไม่ยอมจริงด้วย ถถถถถถถถถถถถ
“ครับๆๆๆๆๆ พอละพอไม่อยากยิ้มก็ไม่ต้องยิ้ม ไป ไปกินเหล้ากันครับ วันนี้ป๋าจื่อจะเลี้ยงน้องจงอินเองนะครับบบบ”
กอดคอลากคนน่าร๊อคหน้ามึนนี่เข้าไปในร้านเหล้าด้วยใบหน้ายิ้มๆ
วันนี้เต็มที่ไปเลยนะครับจงอิน..เดี๋ยวผมจะมอมเหล้า เอ๊ย! เลี้ยงเหล้าจงอินเอง อิอิ^^
*************
“แพนด้าโชนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!” เสียงงุ้งงิ้งของจงอินดังขึ้นพร้อมชูแก้วสูงเพื่อให้จื่อเทาชนแก้วด้วย ซึ่งคนโดนเชิญชวนให้ชนก็ไม่ขัด ชนแล้วชนอีกจนตอนนี้แก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้แล้ว รู้แต่ว่าจงอินคงเมาได้ที่แล้วเหมือนกัน
นี่แสดงว่าแผนมอมเหล้าได้ผลเหมือนกันแฮะ ^,.^
จื่อเทายกยิ้มอย่างสุขใจ มีความสุขนะมอมเหล้าเมีย(?)ได้ อิอิ><
“ยิ้มไรมึง ประสาทแดกเหรอ โชนดิโชนนนนนนนนนนนนนน”
เอ๊า! โชนก็โชนนนนนนนนนนนนนนนน!!
จื่อเทาเออออชนแก้วต่อไป ปล่อยให้จงอินได้เมา เพราะรู้ว่าอยู่กับชานยอลจงอินคงไม่ได้ดื่มเหล้าเท่าไหร่ ไม่เมาเหล้าเพราะเมาตดชานยอลที่ชอบเอามาให้ดมมากกว่า
เพราะฉะนั้นเมื่อจงอินอยู่กับผมก็ เมาเหล้าได้เต็มที่ เดี๋ยวพี่ดูแลเอง ^^
“จื่อ กูเมาแล้วหว่ะ” จงอินพูดเสียงเบา แถมยังเอนตัวมาซบผมอีกต่างหาก
วรั๊ยยยยยยยยย!! จื่อขอฟินแปร๊บบบนะครับบบบ><
“จื่อกูเมาจริงๆนะ” เมื่อจื่อเทาไม่ตอบรับอะไรจงอินก็ยิ่งไถตัวซบลงมาไม่หยุด
จงอินควรรู้ซิ ว่าผมชอบเล่นกีฬาในร่มนะ -,.-
“จื่อเทาอ่า นี่กูเมามากเลยร้อนด้วย กลับกันเถอะนะ” คราวนี้ไม่ใช่แค่พูด ไม่ใช่แค่ซบ จงอินยังแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาตัวบางจนเห็นแผ่นอกสีแทน(ขาว)เซ็กซี่ของตัวเอง มือเรียวของจงอินกระพือเสื้อไม่หยุดแล้วบ่นว่าร้อนๆๆไม่ขาดปาก
ชิบหาย!! จื่อจิไม่ทนนะครับ O[]O
“จื่อเทาอ่า กลับกันเถอะ” ใบหน้าเซ็กซี่ชื้นเหงื่อเงยขึ้น ดวงตาคู่สวยสบเข้ากับดวงตาคมสองตาประสาน หัวใจเต้นตึกตัก ใบหน้าค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆ เกือบแล้ว อีกนิด อีกนิด ปากก็จะแตะกัน อีกนิด อีกนิ๊ดดด..
“คุณลูกค้าครับ..” พนักงานเสริฟที่เข้ามาไม่ได้ดูจังหวะและเวลา ไอเขร้!! มีมีดไหมจื่อเทาขอเอามาปาดคอไอพนักงานคนนี้ซักที -0-
“อะไรครับน้อง” จื่อเทาผละออกจากใบหน้าโคตรยั่วยวนของจงอินเพื่อนหันมาคุยกับพนักงานแทน หันมาก็เห็นพนักงานตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มยืนเท้าสะเอวมองอยู่อย่างไม่สบอารมณ์
“จะบอกว่า..ผู้หญิงโต๊ะนู้นฝากโพสอิสมาให้ครับ” มือเรียวล้วงเข้าไปในกระเป๋าผ้ากันเปื้อนและหยิบโพสอิสสีส้มแสดออกมาให้ ก่อนจะทำหน้าหน่ายๆใส่หนึ่งที่แล้วเดินจากไป ก่อนเดินไปจื่อเทาแอบเหลือบไปเห็นว่าเด็กคนนั้นชื่อ ‘แบคฮยอน’ ไว้ครั้งหน้าจะส่งคนมาแกล้ง เด็กนิสัยไม่ดีขัดจังหวะคนอื่น
เมื่อกี้จะได้จูบปากจงอินอยู่แล้วเชียว ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ -0-
ว่าแต่กลับไปจูบกับจงอินตอนนี้ยังทันไหมนะ?
จื่อเทาหันกลับมาสนใจคนเซ็กซี่ต่อ และก็ต้องผิดหวังเมื่อจงอินหลับไปแล้ว
โฮกกกกกกกกกกกก อีกนิดเดียวจะได้จูบปากจงอินอยู่แล้วเชียวนะ ถถถถถถถถถถถถถ เซ็ง แพนด้าเซ็ง!!!
เอากระบองวูซูที่บ้านมาพังร้านแม่ม - -‘
ฤกษ์ไม่ดีละครับวันนี้ จะจูบไม่ได้จูบ อุตส่ามอมเหล้าได้แล้วแท้ๆ ถถถถถถถถถถ กลับบ้านก็ได้ครับ แต่กลับบ้านจื่อนะครับไม่ใช่บ้านจงอิน เพราะถ้าให้เดาตอนนี้บ้านจงอินคงมีแขกไม่ได้รับเชิญมานอนขรี้รออยู่ในบ้านเรียบร้อย
ถถถถถถถคนขรี้แตกก็อยู่ส่วนคนขรี้แตกเถอะนะครับชานยอล วันนี้จงอินจะไปนอนบ้านผมครับ บายยยยยยยยยย!!!!
สกรีมฟิคในทวิตช่วยแท็ก #จังไรโปรเจ็ค
กลับไปเม้นได้ที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/story/viewlongc.php?id=1047699&chapter=3
.....
จบแล้วตอนสอง จื่อเทาเป็นคนมุ้งมิ้งจริงๆนะ
แบบว่าจังไรไม่เท่าชานยอลหรอก ใครที่อยากจะขอให้จื่อจังไรแบบชานยอล
บอกเลยว่าให้ไม่ได้นะ เพราะเราคนแต่งเป็นคนมุ้งมิ้ง
จื่อเทาจึงต้องมุ้งมิ้งเหมือนเราค่ะ อิอิ ^^ @_JiJai
soon... @Shin_MeeSo
สงสารพี่ปาร์คก็รอให้กำลังใจพี่ปาร์คตอนต่อไปด้วยนะฮัฟฟฟฟ
ซ่ารั้งเห้!!!!!!
หาววววววววว~
คลาสเรียนยามสายของวันโคตรน่าเบื่อ เมื่อวานเล่นเกมส์เพลินๆก็โดนกำตดมาให้ดม แถมยังพาไปดูขรี้ถึงในห้องน้ำ นี่ก็ไม่เข้าใจหรอก สนิทกันแล้วทำไมต้องพากูไปดูขรี้..
คิมจงอินได้แต่คิดแล้วก็สงสัย?
“หาวปากกว้าง แล้วยังนั่งเหม่อไม่สนใจการเรียนอีกนะครับ จงอินโง่อยู่แล้วนะ ถ้าโง่ลงกว่าเดิมจะทำยังไง?”
ให้ทายเสียงใคร..
ท๊าดา เสียงเพื่อนรักอีกหนึ่งคนของคิมจงอินเอง
ฮวังจื่อเทา
เพื่อนคนจีนปัญญาอ่อนที่เพิ่งรู้จักกันตอนมอต้นเพราะจื่อเทาย้ายจากประเทศบ้านเกิดเพื่อมาศึกษาหาความรู้ที่นี่ ถถถถถ จริงๆแล้วมันก็ไม่ได้อยากย้ายมาหรอกแต่ติดตรงที่ถ้าอยู่จีนคนเดียวเกรงจะอดตายก็เลยย้ายมา บ้านมันก็อยู่ข้างๆบ้านผมกับชานยอลนั่นแหละครับ แต่จื่อเทาค่อนข้างเป็นคนมีมารยาทไม่บุกบ้านคนอื่นเป็นกิจวัตรแบบปาร์คชานยอล
พูดกันตรงๆเลยนะผมว่าจื่อเทาหน่ะเป็นคนมุ้งมิ้งนะนางสะพายกระเป๋าแพนด้าเหมือนหน้าของนางไปเรียนด้วยทุกวันเลย พูดจาก็ไพเราะเสนาะหู ถึงหน้าจะเหี้ยมไปหน่อย แต่จงอินให้ระดับความมุ้งมิ้งแบบสามผ่านนะ!!
แต่ก็อีกนั่นแหละ อาจเพราะจื่อเทาอยู่กับชานยอลและผมมากเกินไปก็ได้ตอนนี้เลยเริ่มติดเชื้อความจังไรมาหน่อยๆแล้ว โธ่!! จื่อเทาผู้มุ้งมิ้งของจงอิน ถถถถถถถถถถถถถถถถ
“จงอินครับ เลิกทำหน้าแบบนั้นเถอะครับ สงสารผมแล้วก็คนอื่นที่ต้องมาพบเห็นนะครับ” จื่อเทาพูดหน้านิ่งแล้วก็หันไปตั้งใจเรียนต่อ แต่จงอินแอบเห็นนะว่ามันแอบยิ้ม
ขอจงอินเงิบสามวิได้ไหม?
คนมุ้งมิ้งของจงอิน เปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ ถถถถถถ จงอินอยากจิครายยยยยยT-T
“จงอินครับ อ้าปากมากๆระวังน้ำลายไหลนะ”
นั่นไง!! นี่พูดแล้วไม่หันมามองด้วยนะ คือเหน็บจงอินนะแต่มือยังจดแลกเชอร์ตายังจ้องกระดานอยู่นะ
“กวนตีนหว่ะ..”จงอินพูดเสียงเบา แต่จื่อเทาได้ยินชัดนะบอกเลย!!!
“ก็ติดมาจากจงอินกับชานยอลแหละครับ”
ยอกย้อนนนนนนน!! จงอินได้แต่เข่นเขี้ยวในใจ แต่ปล่อยไปก่อนนะ ไม่อยากทำร้ายแพนด้า ชิ!!
ร่างโปร่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะไม่นานก็หลับไป ส่วนคนที่จดแลกเชอร์อยู่ยิกๆเมื่อกี้ก็ได้แต่หันมามองยิ้มๆ
คนอะไรไม่รู้ ขนาดหลับยังน่าร๊อคเลย ^[]^
แก๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ~
เสียงออดหมดคาบเรียนที่สองของวันดังขึ้น แต่คนที่ฟุบหน้าหลับอยู่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาเลย แต่ไม่เป็นไรจื่อเทามีวิธีครับ..
ฟู่~
“ไอเชี่ยยยยยยยยย!!” จงอินสะดุ้งตื่นเพราะถูกเป่าหู แม่ม ขนลุกไปทั้งร่าง TT หันไปมองข้างๆก็เห็นจื่อเทานั่งยิ้มอยู่ โอ๊ยยย!! กวนตีนหว่ะ-0-
“จงอินตื่นซักทีนะครับ ผมมีเรื่องอยากจะบอกแต่เห็นจงอินไม่ตื่นซักทีก็เลยเป่าหูจงอินนิดหน่อย สยิวไหมครับ?” จื่อเทาเอ่ยถามหน้าทะเล้น เป็นใบหน้ากวนประสาทที่อยากจะยกเท้าขึ้นมาลูบ!!!
“กวนตีน!!” จงอินบ่นงุ้งงิ้งเบาๆ แต่จื่อเทาก็ได้ยินอยู่ดี!!
“ก็บอกแล้วว่าติดมาจากจงอินกับชานยอล” จื่อเทายักคิ้วจึ๊กๆให้จงอินด้วยหนึ่งที
ผลคือจงอินชูนิ้วกลางมาให้ จื่อเทาหัวเราะร่า..
“นิ้วกลางจงอินเล็กจังนะครับ ผมอยากเห็นของที่คล้ายๆนิ้วกลางแต่ใหญ่กว่านี้จัง เห็นชานยอลบอกว่ามันดำ อืมมม แต่ผมก็อยากดูดนะ..”อะไรคือการที่ฮวังจื่อเทาพูดประโยคนี้แล้วทำท่าทางโมเอร้ล้านแปดซึ่งไม่เข้ากับหน้าตาตัวเองด้วยการจิ้มแก้มวะ? =0=
แต่ช่วยโฟกัสประโยคที่คนข้างๆนี่พูดออกมานิดนึงแล้วกัน
นี่แพนด้ามุ้งมิ้งของจงอินกลายเป็นคนจังไรแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ หรือลับหลังจงอินจื่อเทาจะแอบไปฝึกปรือวิชามากับไอชานยอล!!!!
“จงอินไม่เห็นต้องทำหน้าแบบนั้นเลย ผมก็แค่อยากจะกินไอติมช็อคโกแลตหน่ะครับ” พูดจบก็ยิ้มร่า
ว่าแต่ว่านะ..ไอติมช็อคโกแลต พร่อง!!!!
แม่มสาบานเหอะ ว่าเมื่อก่อนมันเป็นคนมุ้งมิ้ง นี่จงอินไม่อยากจะเชื่อ!!!
“ไอเชี่ย” นี่คงเป็นคำด่าที่ดีที่สุดเท่าที่จงอินจะคิดได้แล้วหล่ะครับ ถถถถถถถถถถ-0-
“จงอินไม่ต้องชมผมหรอกครับ ผมเขิน” เอามือปิดหน้าแล้วบิดไปมาประหนึ่งสาวน้อยแรกแย้ม จื่อเทา ไอแสรดดด!!
ไม่คุยกับแม่มแล้ว คาบที่สามเริ่มแล้วด้วย นอนแล้วนอนๆๆๆ วันนี้อยู่กับแพนด้าแค่สองคนเพราะชานยอลมันท้องเสีย แต่ก็นั่นแหละ นานครั้งนะที่จะนั่งเรียนกันแค่สองคน แต่ครั้งนี้จงอินเหมือนได้รู้อะไรใหม่ๆในตัวจื่อเทามากมายเลย
อย่างแรกก็คือ..แพนด้าไม่มุ้งมิ้งอีกต่อไปแล้ว
อย่างที่สองคือ..แพนด้ากำลังตอแหลว่าตัวเองยังคงเป็นคนมุ้งมิ้ง
อย่างที่สามคือ..ความจังไรได้แพร่กระจายสู่ตัวแพนด้าเรียบร้อยแล้ว
อย่างสุดท้ายก็คือ..จงอินง่วงมาก ของีบแปร๊บนะครับ ถถถถถถถถถ
***********************
แก๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~
~
ออดคาบสามดังบอกหมดเวลา ถึงเวลาพักกลางวันที่รอคอยเสียที แต่จงอินก็ยังคงหลับอยู่เหมือนซ้อมตาย คือจงอินมาเรียนไม่ได้ตั้งใจเรียน จงอินแค่มาหลับ พอจะสอบก็มาเกาะแข้งเกาะขาให้จื่อเทาติวให้ ถถถถถถถถถ
แต่จื่อเทาก็ทำแหละนะ เอาเถอะเรียกจงอินดีกว่าเนาะ ว่าจะบอกอะไรซักหน่อยแล้วชวนไปกินข้าวกัน!
“จงอินครับ”
“…”
“คิมจงอินครับ”
“…”
“ไอเหรี้ยคิมจงอินครับ”
จงอินหันขวับมามองจื่อเทาแบบมึนๆ เมื่อกี้จื่อเทาผู้มุ้งมิ้งเรียกคิมจงอินว่า ไอเหรี้ยคิมจงอิน อะครับ TT
“ทำไมต้องพูดไม่เพราะกับกูด้วยครับ ไอแพนด้า!!” หน้างอใส่แม่มเลย งอล!!
“แหนะ! ทำมาเป็นหน้างอใส่ คิดว่าน่ารักเหรอครับ?" จื่อเทาถามพร้อมกับโปรยรอยยิ้มที่คิดว่าหล่อสุดๆมาให้ แต่จงอินนี่ซิ ไม่ตลกด้วยนะครับ ถถถถถถถถถถถถ
“…” จงอินเงียบ นี่ว่าอะไรก็ได้อ่ะมาว่าไม่น่ารัก(?)นี่จงอินงอนละบอกเลย!!
“ไม่เอานะครับจงอิน ไม่หน้างอซิครับ น่ารักครับ น่ารัก แล้วไม่ต้องมาทำปากคว่ำแบบนั้น เดี๋ยวผมจับจูบนะครับ!!” หลังจบประโยคนี้ของจื่อเทา จะบอกอะไรให้คิมจงอินหน่ะกลั้นฟิน แทบตายแหนะ ถถถถถถถถถถถถถ
“เออๆๆๆๆ แล้วเรียกกูมีไรครับ คุณจื่อเทา?!” กลั้นฟินเอาไว้แล้ว อึ๊บเรียบร้อยจงอินจึงเอ่ยถามถึงจุดประสงค์หลักที่จื่อเทาเรียกตนเองเมื่อครู่
“ก็ว่าจะชวนจงอินไป ปลูกป่า ดำน้ำ ดูปะการัง เต้นแอโรบิค เล่นโยคะ หมุนฮูลาฮูปไถสเก็ตบอร์ด ไปด้วยกันไหมครับ?”
อห!!! นี่แพนด้าจื่อเล่นมุก ถ้าชานยอลอยู่แม่มต้องตกตะลึงสุดชีวิตอ่ะO[]O
จื่อ มึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ถถถถถถถถถถถถถถถถ
“ไม่ไป แค่อย่างแรกก็เหนื่อยเกินละ ไอแสรดดดด!!” ซักพักเมื่อหายอึ้งจึงเอ่ยตอบ
“ฮิฮิงั้นเย็นนี้ไปกินเหล้ากันนะครับ” จื่อเทาหัวเราะคิกที่เล่นมุกแล้วจงอินอึ้งได้(?)จากนั้นจึงเข้าจุดประสงค์หลัก ถึงจื่อจะมุ้งมิ้งแต่จื่อก็กินเหล้าเป็นนะครับ
“เออ ก็แค่เนี้ย!!” จงอินเอ่ยตอบ
“แล้วไม่ต้องชวนชานยอลไปด้วยนะครับ เพราะผมไม่อยากเจอหน้าเข้าใจไหมครับจงอิน?” จื่อเทาถามด้วยสีหน้านิ่งๆ
“ไม่เข้าใจ ชานยอลเป็นเพื่อนกูนะเป็นเพื่อนมึงด้วย ทำไมมึงถึงไม่ชอบมันวะ!?” จงอินถามอย่างข้องใจ
“ผมเกลียดหูชานยอลครับ จบนะครับไม่ต้องพูดละ ไปกินข้าวกันครับ พักกลางวันแล้ว” บอกปัดตัดบทแล้วก็ก้มหน้าก้มตาเก็บของเพื่อไปทานข้าว ปล่อยให้จงอินนั่งหมั่นเขี้ยวไอคนพูดอยู่คนเดียวในใจ
ไอแพนด้าจื่อ -0-
กวนตีน..หน้านิ่งสไตล์ เดี๋ยวปั๊ดจกตับมาแดกแม่มเบยยยยยยยยย!!!
“เกลียดมึงหว่ะ” จงอินพึมพำเบาๆ แต่จื่อเทาได้ยินชั๊ดเจนนนนนน
“แต่ผมชอบจงอินนะครับ!!!” และประโยคที่ตอบกลับมา จงอินก็ได้ยินชั๊ดเจนนนนนน เพราะไอบ้านี่ดันตอบเสียงดังอะดิ!!
เพื่อนในห้องที่ยังไม่ออกไปทานข้าวหันมามองกันใหญ่เลย ถถถถถถถ จงอินไม่มีตัวช่วยด้วยอ่ะ เพราะชานยอลไม่อยู่ ชานยอลขรี้แตกอยู่ที่บ้าน แต่คิดอีกทีถ้าชานยอลอยู่ จงอินก็คงจะอายกว่านี้เพราะทั้งชานยอลและจื่อเทาก็กวนประสาทพอกัน
โง๊ยยยยยยยยยย เกิดเป็นคิมจงอินแม่ม น่าสงสารยิ่งกว่าวัลลี ถถถถถถถถถถถถถถถ
เพื่อนในห้องที่ยังไม่ออกไปทานข้าวหันมามองกันใหญ่เลย ถถถถถถถ จงอินไม่มีตัวช่วยด้วยอ่ะ เพราะชานยอลไม่อยู่ ชานยอลขรี้แตกอยู่ที่บ้าน แต่คิดอีกทีถ้าชานยอลอยู่ จงอินก็คงจะอายกว่านี้เพราะทั้งชานยอลและจื่อเทาก็กวนประสาทพอกัน
โง๊ยยยยยยยยยย เกิดเป็นคิมจงอินแม่ม น่าสงสารยิ่งกว่าวัลลี ถถถถถถถถถถถถถถถ
“หุบปากไปเลยมึง!!” สุดท้ายแล้วคิมจงอินก็ต้องแก้ปัญหาด้วยการ หันไปด่าแล้วเก็บของอย่างไวที่สุดก่อนจะสะบัดตูดออกไปอย่างรวดเร็ว..
เกลียดแพนด้า ชิ!
เมื่อเห็นว่าจงอินเดินไปแล้ว จื่อเทาก็แอบลอบยิ้ม ได้กวนตีนจงอินวันละนิดจิตแจ่มใสเนาะอิอิ
จากนั้นก็เดินตามจงอินออกไปกินข้าวกลางวันกันสองคนโดยไม่มีมารที่ชื่อชานยอลคิคิ
*************
การเรียนคาบบ่ายหมดไปอย่างรวดเร็วตกเย็นผมและจงอินก็พากันมาร้านเหล้ากันนั่นแหละครับ ไปกันสองคน..
อ่า ยังดีที่จงอินยังเห็นแก่ผมอยู่บ้าง ไม่พาปาร์คชานยอลมาด้วยอย่างที่ผมบอกจริงๆ แต่ก็แอบเห็นอะนะ ว่าแอบรับโทรศัพท์ชานยอลคนหูพับตลอดเลย
นั่นไง โทรมาอีกละ!
แต่ครั้งนี้ เดี๋ยวผมคุยให้เองครับ!!!
“เออ..ก็มากับจื่อ...”
หมับ~
แย่งมือถือมาจากจงอินได้ผมก็กรอกเสียงลงไปทันที
“จงอินมากับผมครับ ชานยอลไม่ต้องห่วงนะ เมียผม ผมดูแลเองได้ นอนขรี้แตกอยู่ที่บ้านไปเถอะครับ” พูดจบผมก็กดตัดสายไป ได้ยินแว่วๆถึงคำด่าสารพัดล้านแปดจากปลายสาย แต่ใครจะสน..
ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร!!!
ผมส่งมือถือคืนจงอินไปและก็เห็นว่าเจ้าตัวทำหน้ามุ่ย ถถถถถถถถถถถถ
คนอะไรทำหน้ามุ่ยยัง น่าร๊อคเลย!!
สมแล้วที่เป็นเมียฮวังจื่อเทา ฮิฮิ^[]^
“เป็นไรครับจงอิน มากินเหล้ากับผมทั้งทีทำหน้าให้มันดีๆหน่อยซิครับ”
มือหนาจับคางคนหน้ามุ่ยไปมา บีบเล่นเบาๆให้อีกคนหายหน้ายุ่งเป็นตูดหมูแบบนี้
และก็ได้ผลเพราะ..
“อ่อยอูอ้ายแอ้วอับ อูอะอิ๊มแอ้ววววว(ปล่อยกูได้แล้วครับ กูจะยิ้มแล้วววว)”
เท่านั้นแหละจื่อเทาก็ยิ้มอย่างพอใจและปล่อยคนหน้าหมูแต่น่าร๊อคคคคให้เป็นอิสระ แต่ไอคนที่บอกจะยิ้มก็ยังไม่ยิ้มอยู่ดีนี่ซิ
“ไม่เห็นจะยิ้มเลยหล่ะครับ?!”
^-----^
แล้วผมก็ได้รอยยิ้มกวนตีนจากจงอินมาหนึ่งยิ้ม เอาเถอะถือว่าทำอะไรก็ดูมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งน่าแกล้งไปหมดหรอกนะคิมจงอิน ไม่งั้นผมไม่ยอมจริงด้วย ถถถถถถถถถถถถ
“ครับๆๆๆๆๆ พอละพอไม่อยากยิ้มก็ไม่ต้องยิ้ม ไป ไปกินเหล้ากันครับ วันนี้ป๋าจื่อจะเลี้ยงน้องจงอินเองนะครับบบบ”
กอดคอลากคนน่าร๊อคหน้ามึนนี่เข้าไปในร้านเหล้าด้วยใบหน้ายิ้มๆ
วันนี้เต็มที่ไปเลยนะครับจงอิน..เดี๋ยวผมจะมอมเหล้า เอ๊ย! เลี้ยงเหล้าจงอินเอง อิอิ^^
*************
“แพนด้าโชนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!” เสียงงุ้งงิ้งของจงอินดังขึ้นพร้อมชูแก้วสูงเพื่อให้จื่อเทาชนแก้วด้วย ซึ่งคนโดนเชิญชวนให้ชนก็ไม่ขัด ชนแล้วชนอีกจนตอนนี้แก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้แล้ว รู้แต่ว่าจงอินคงเมาได้ที่แล้วเหมือนกัน
นี่แสดงว่าแผนมอมเหล้าได้ผลเหมือนกันแฮะ ^,.^
จื่อเทายกยิ้มอย่างสุขใจ มีความสุขนะมอมเหล้าเมีย(?)ได้ อิอิ><
“ยิ้มไรมึง ประสาทแดกเหรอ โชนดิโชนนนนนนนนนนนนนน”
เอ๊า! โชนก็โชนนนนนนนนนนนนนนนน!!
จื่อเทาเออออชนแก้วต่อไป ปล่อยให้จงอินได้เมา เพราะรู้ว่าอยู่กับชานยอลจงอินคงไม่ได้ดื่มเหล้าเท่าไหร่ ไม่เมาเหล้าเพราะเมาตดชานยอลที่ชอบเอามาให้ดมมากกว่า
เพราะฉะนั้นเมื่อจงอินอยู่กับผมก็ เมาเหล้าได้เต็มที่ เดี๋ยวพี่ดูแลเอง ^^
“จื่อ กูเมาแล้วหว่ะ” จงอินพูดเสียงเบา แถมยังเอนตัวมาซบผมอีกต่างหาก
วรั๊ยยยยยยยยย!! จื่อขอฟินแปร๊บบบนะครับบบบ><
“จื่อกูเมาจริงๆนะ” เมื่อจื่อเทาไม่ตอบรับอะไรจงอินก็ยิ่งไถตัวซบลงมาไม่หยุด
จงอินควรรู้ซิ ว่าผมชอบเล่นกีฬาในร่มนะ -,.-
“จื่อเทาอ่า นี่กูเมามากเลยร้อนด้วย กลับกันเถอะนะ” คราวนี้ไม่ใช่แค่พูด ไม่ใช่แค่ซบ จงอินยังแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาตัวบางจนเห็นแผ่นอกสีแทน(ขาว)เซ็กซี่ของตัวเอง มือเรียวของจงอินกระพือเสื้อไม่หยุดแล้วบ่นว่าร้อนๆๆไม่ขาดปาก
ชิบหาย!! จื่อจิไม่ทนนะครับ O[]O
“จื่อเทาอ่า กลับกันเถอะ” ใบหน้าเซ็กซี่ชื้นเหงื่อเงยขึ้น ดวงตาคู่สวยสบเข้ากับดวงตาคมสองตาประสาน หัวใจเต้นตึกตัก ใบหน้าค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆ เกือบแล้ว อีกนิด อีกนิด ปากก็จะแตะกัน อีกนิด อีกนิ๊ดดด..
“คุณลูกค้าครับ..” พนักงานเสริฟที่เข้ามาไม่ได้ดูจังหวะและเวลา ไอเขร้!! มีมีดไหมจื่อเทาขอเอามาปาดคอไอพนักงานคนนี้ซักที -0-
“อะไรครับน้อง” จื่อเทาผละออกจากใบหน้าโคตรยั่วยวนของจงอินเพื่อนหันมาคุยกับพนักงานแทน หันมาก็เห็นพนักงานตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มยืนเท้าสะเอวมองอยู่อย่างไม่สบอารมณ์
“จะบอกว่า..ผู้หญิงโต๊ะนู้นฝากโพสอิสมาให้ครับ” มือเรียวล้วงเข้าไปในกระเป๋าผ้ากันเปื้อนและหยิบโพสอิสสีส้มแสดออกมาให้ ก่อนจะทำหน้าหน่ายๆใส่หนึ่งที่แล้วเดินจากไป ก่อนเดินไปจื่อเทาแอบเหลือบไปเห็นว่าเด็กคนนั้นชื่อ ‘แบคฮยอน’ ไว้ครั้งหน้าจะส่งคนมาแกล้ง เด็กนิสัยไม่ดีขัดจังหวะคนอื่น
เมื่อกี้จะได้จูบปากจงอินอยู่แล้วเชียว ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ -0-
ว่าแต่กลับไปจูบกับจงอินตอนนี้ยังทันไหมนะ?
จื่อเทาหันกลับมาสนใจคนเซ็กซี่ต่อ และก็ต้องผิดหวังเมื่อจงอินหลับไปแล้ว
โฮกกกกกกกกกกกก อีกนิดเดียวจะได้จูบปากจงอินอยู่แล้วเชียวนะ ถถถถถถถถถถถถถ เซ็ง แพนด้าเซ็ง!!!
เอากระบองวูซูที่บ้านมาพังร้านแม่ม - -‘
ฤกษ์ไม่ดีละครับวันนี้ จะจูบไม่ได้จูบ อุตส่ามอมเหล้าได้แล้วแท้ๆ ถถถถถถถถถถ กลับบ้านก็ได้ครับ แต่กลับบ้านจื่อนะครับไม่ใช่บ้านจงอิน เพราะถ้าให้เดาตอนนี้บ้านจงอินคงมีแขกไม่ได้รับเชิญมานอนขรี้รออยู่ในบ้านเรียบร้อย
สกรีมฟิคในทวิตช่วยแท็ก #จังไรโปรเจ็ค
กลับไปเม้นได้ที่ http://writer.dek-d.com/dek-d/story/viewlongc.php?id=1047699&chapter=3
.....
จบแล้วตอนสอง จื่อเทาเป็นคนมุ้งมิ้งจริงๆนะ
แบบว่าจังไรไม่เท่าชานยอลหรอก ใครที่อยากจะขอให้จื่อจังไรแบบชานยอล
บอกเลยว่าให้ไม่ได้นะ เพราะเราคนแต่งเป็นคนมุ้งมิ้ง
จื่อเทาจึงต้องมุ้งมิ้งเหมือนเราค่ะ อิอิ ^^ @_JiJai
soon... @Shin_MeeSo
สงสารพี่ปาร์คก็รอให้กำลังใจพี่ปาร์คตอนต่อไปด้วยนะฮัฟฟฟฟ
ซ่ารั้งเห้!!!!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น